دنیای مجازی


عجب عالمي يست اين دنياي مجازي. در آن چيزهايي جاری است، که در دنیای واقعی خبری از آن نیست. شايد ما در دنياي مجازي دوست هاي خوبي باشيم ولي در پياده رو بي تفاوت از کنار هم بگذريم. 22 خرداد که بعد از مدت ها به فيس بوکم سر زدم همان دوستان قديمي بودند. همه فعال و پر جنب و جوش از نقاط مختلف دنیا. ديدم محمد پيغامي گذاشته از جنس فراخوان برای دوستان.جنس جمله هاي رد و بدل شده با آنچه يک سال پيش در جريان بود. بسيار متفاوت بود. من هم نوشتم ملتي که تاريخ خود را نداند محکوم است به تکرار آن

دل تنگ


من اینجا بس دلم تنگ است و 
هر سازی که می بینم بد آهنگ است.

بیا ره توشه برداریم 
قدم در راه بی برگشت بگذاریم.
ببینیم آسمان هر کجا 
آیا همین رنگ است.

گذر زمان


اگه رسیدن زود به زود موعد نظافت ده روز به ده روز ساختمون، تند سپری شدن ایام رو یادمون نمیندازه
یا اگه نمودار رشد قد بچه
یا عقب رفتن پیشونی
یا تموم شدن برگه های دفترچه اقساط
بالاخره یه روز با دیدن بعضی چیزا مثل رسیدن پاییز، دیدن عکس های توی آلبوم یا شنیدن خاطرات گذشته می فهمی که عمر چه جوری داره همین جوری میگذره.