درست یادم نیست که از کی و کجا با مقوله وبلاگ و وبلاگ نویسی آشنا شدم. ولی تا جایی که خاطرم هست دوران دانشجویی، بودند دوستانی که وبلاگ داشتند برای خودشان. ولی اغلب اکنون غیر فعال هستند. این را گفتم یادم باشد شروع کردن فرق دارد با ادامه دادن. این یعنی پویایی.
روزی یک الی دو ساعت وبلاگ می خوانم (3،2،1، 4 و ...) و کامنت میگذارم. اولین مخاطب پست هایم خودم هستم. فکری کردم برای نوشته های گاه به گاهم در سررسید ها و کاغذ پاره ها تا از بی سر و سامانی نجاتشان دهم. اسم وبلاگ را هم خودم انتخاب کردم. اغلب وقتی چیزی به ذهنم می رسید "یک ورق کاغذ" اولین چیزی بود که نداشتم. به توصیه یکی از دوستان، آزاد خواهم بود برای نوشتن از هر چه و هر جا.
خوشحالم که بالاخره شروع کردم.
روزی یک الی دو ساعت وبلاگ می خوانم (3،2،1، 4 و ...) و کامنت میگذارم. اولین مخاطب پست هایم خودم هستم. فکری کردم برای نوشته های گاه به گاهم در سررسید ها و کاغذ پاره ها تا از بی سر و سامانی نجاتشان دهم. اسم وبلاگ را هم خودم انتخاب کردم. اغلب وقتی چیزی به ذهنم می رسید "یک ورق کاغذ" اولین چیزی بود که نداشتم. به توصیه یکی از دوستان، آزاد خواهم بود برای نوشتن از هر چه و هر جا.
خوشحالم که بالاخره شروع کردم.
0 نظرات:
ارسال یک نظر